Kategoria: Wszystko o bylinach Strona 4 z 18

Artykuły ogrodnicze i porady dotyczące bylin ogrodowych

Żywokost – mniej znana a cenna bylina

Żywokost wielkokwiatowy 'Goldsmith'

Żywokost lekarski (Symphytum officinale) to wysoka, znana roślina o dużych szerokich liściach. Kwiaty małe, dzwonkowate bladoliliowe. W medycynie ludowej wykorzystywany jest korzeń rośliny. Zawiera duże ilości śluzu, zbiera się go jesienią lub wczesną wiosną suszy i przechowuje w szczelnym pojemniku. Oprócz śluzu zawiera pektyny, garbniki, żywicę, cukry, kwasy organiczne, sole mineralne, cholinę, alantoinę, glikozydy. Leczy się nim wszelkie rany, oparzenia, owrzodzenia (maść żywokostowa). Pomocny przy nieżytach i wrzodach żołądka, dwunastnicy, jelit, przy silnych biegunkach. Liście dodawano do zup i sałatek. Niezawodny na stłuczone stawy, zwichnięcia. Stosuje się go wtedy jako okład ze zmielonego świeżego korzenia + kilka kropel arniki górskiej, którą w postaci wyciągu spirytusowego można dostać w aptece.

Funkia i tawulec jako rośliny okrywowe w miejscach trudno dostępnych, reprezentacyjnych – propozycja

Funkia Gold Standard

Bywa w ogrodzie tak, że fragment trawnika z powodu swego usytuowania jest trudno dostępny i tym samym jego pielęgnacja jest skomplikowana. Taką sytuację mamy właśnie na naszej działce. Niewielki fragment trawnika wcina się pomiędzy schody a miejscem do parkowania samochodu. Na jego środku posadziliśmy naszą ulubioną brzozę Youngii (o parasolowatym pokroju) obkaszanie jej nie jest wygodne, na dodatek mocno utrudnione przy jej pniu. Oczywiście jest to możliwe, ale pracochłonne. Na dodatek brzegi trawnika, albo były rozjeżdżane przez parkujące samochody lub rozdeptywane. Wyglądało to nie estetycznie. Podobną sytuację mamy w innej części ogrodu.

Parzydło (Aruncus) – bylina elegancka i efektowna

Parzydło leśne

Odwiedzając latem podkarpacie często widzieliśmy rosnące wzdłuż potoków spore szerokie kępy roślin z efektownymi kremowymi puszystymi jasnymi kwiatostanami – to właśnie było parzydło leśne ( Aruncus dioicus syn. Aruncus sylvestris). W ogrodach osiąga wysokość nawet do 2 metrów. Kępy złożone są z ładnych bardzo wąskich liści podwójnie pierzastych ostro zakończonych. W VI-VII ukazuje się wysoki pęd kwiatowy zakończony długą (do 50 cm) wiechą puszystych kwiatów.
Parzydło jest rośliną dwupienną. Egzemplarze męskie są bardziej dekoracyjne gdyż ich wiechy mają kwiaty czysto białe, natomiast kwiatostany roślin żeńskich są żółtobiałe. Zdarza się, że na jednej roślinie są kwiaty męskie jak też żeńskie. Parzydło najlepiej lubi półcień glebę wilgotną i próchniczną, ale będzie rosło praktycznie na każdej byle nie za suchej. Gatunek zupełnie mrozoodporny. Nieco niższa od gatunku jest odmiana 'Zweiweltenkind’ – osiąga wysokość do 150 cm.

Cieszynianka (Hacquetia epipactis) – cenna i rzadka bylina

Polska nazwa tej rośliny cieszynianka brzmi swojsko i działa na wyobraźnię. Czyżby pochodziła z Cieszyna? Prawdą jest że występuje w Polsce, ale bardzo rzadko w Karpatach, na wyżynie lubelskiej i właśnie na śląsku cieszyńskim.

To mała bylina, wyrasta do 10-25 cm, na długich ogonkach osadzony jest trójlistkowy dłoniasty liść. Wczesną wiosną już w marcu przed rozwojem liści ukazują się bardzo drobne żółte zebrane w główkowate baldaszki kwiaty osadzone na kryzie z jasnozielonych przylistków (podsadek) Większość obserwatorów myśli, że to kwiat właściwy (podobnie jak u poinsecji). Te nazwijmy to „kwiaty” mają średnicę do 4 cm.

Cieszynianka lub gleby próchniczne dość wilgotne wapienne. Jest zupełnie mrozoodporna. Stanowisko cieniste lub półcieniste. Ładnie komponuje się z bylinami wcześnie kwitnącymi jak przylaszczki czy zawilce gajowe. Odmiana 'Thor’ to absolutna rzadkość. Liście ma białoobrzeżone. Również jej przylistki mają wyraźne białe smugi. Cieszynianka oprócz ciepłej swoistej nazwy jest naprawdę ładną dekoracyjną elegancką i ciekawą byliną.

Bergenia sercolistna – bylina niezwykle użyteczna

 

Bergenia sercolistna

Bergenia (Bergenia cordifolia) ma duże skórzaste liście pomimo że poleca się ją na stanowiska cieniste lub półcieniste całkiem nieźle radzi sobie w słońcu. Tworzy dywan zimozielonych liści. To ważne gdy chodzi nam o całoroczny efekt. Znakomita do sadzenia pod koronami drzew w sąsiedztwie paproci, bodziszków, brunery, żurawek, tawułek, funkii, przywrotnika, tarczownic, rodgersji, epimedium, wielosiłów, trzyktorek, trójsklepek, parzydeł.

Dereń kanadyjski (Cornus canadensis) – inny niż wszystkie

Dereń kanadyjski

Prawie wszystkie derenie to rozłożyste krzewy. Jest jednak gatunek spełniający wymagania rośliny okrywowej – to właśnie dereń kanadyjski. Ten północnoamerykański gatunek dobrze czuje się w warunkach polskich. Rozrastając się w tempie 1 m co 5 lat. Tworzy efektowne dywany. Liście ma zielone, jesienią czerwonawe, które w łagodne zimy pozostają na roślinie. Latem ukazują się niepozorne kwiaty opatrzone atrakcyjnymi czteroklapowymi białymi przylistkami. Niektórzy  mylą je z kwiatami (podobnie jak u poinsecji) Owoce jaskrawo czerwone – dekoracyjne.

Roślina rozprzestrzenia się za pomocą rozłogów. Dobrze czuje się w słońcu, półcieniu, ale też pod koronami drzew. My posadziliśmy go na rabacie w zasięgu korony orzecha włoskiego. Ładnie wygląda w sąsiedztwie przywrotników, runianek, bruner, żurawek, funkii czy tarczownic.

Strona 4 z 18

Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén