Barwinek mniejszy

Barwinek mniejszy

Barwinek należy do najbardziej wytrzymałych zimozielonych płożących roślin przydatnych do zadarniania gleby. Właśnie z powodu jego wysokiej odporności na mróz, można go sadzić w pojemnikach bez obawy, że przemarzną mu korzenie. Również jego ścięte pędy długo zachowują świeżość, dlatego można je wykorzystywać di dekorowania stołów, wnętrz, wiązanek itp.

 

Najczęstszym uprawianym gatunkiem jest Vinca minor, czyli barwinek mniejszy. To niska krzewinka wysokości 10-30 cm. Tworzy długie pędy, które łatwo się ukorzeniają. Dzięki temu barwinek szybko rozrasta się na boki i w krótkim czasie zarasta daną powierzchnię. Listki ma małe, błyszczące. Od połowy wiosny, a czasem pod koniec lata pojawiają się niebieskie kwiaty o średnicy ok. 2,5 cm. Z ciekawych odmian warto wspomnieć o:

  • Atropurpurea’ – liść zielony, kwiaty fioletowo-purpurowe
  • Gertrude Jekyll’ – odmiana karłowa, kwiaty białe
  • Multiplex’ – liść zielony, kwiaty fioletowe pełne
  • Barwinek mniejszy 'Illumination'

    Barwinek mniejszy 'Illumination'

    Plena’ – kwiaty niebieskie, pełne

  • Argenteovariegata’ – liście białoupstrzone
  • Aureovariegata’ – liście żółto-zielone, kwiaty niebieskie
  • Aureovariegata Alba’ – liście żółto-zielone, kwiaty białe
  • Illumination’ – liście złote od środka, kwiaty niebieskie

 

Barwinek większy (Vinca major) – wzrost ma silniejszy od barwinka mniejszego, osiąga do 35 cm wysokości. Ma również większe liście (do 7 cm długości) o charakterystycznym jajowatym kształcie. Kwitnie niebiesko od maja do sierpnia. Krótki przegląd odmian:

 

  • Alba’ – liść zielony, kwiaty białe
  • Variegata’ – liść zielony z białą obwódką

 

Vinca-major-Variegata

Barwinek większy 'Variegata'

Czasami zdarza się barwinkom przemarznąć, ale wystarczy przyciąć roślinę, a szybko wypuści nowe pędy.

Barwinki są mało wybredne. Najlepiej czują się w cieniu i półcieniu. Odpowiada im większość ogrodowych gleb. Najlepiej rosną na luźnej, próchnicznej glebie – wtedy szybko zadarniają powierzchnię przy której są posadzone. Najgorzej czują się na glebach gliniastych, zbitych, zwięzłych.