Floksy swą nazwę zawdzięczają greckiemu słowu phlox = płomień, które nawiązuje do jaskrawego, płomiennego wręcz zabarwienia kwiatów. Obecnie w uprawie znajduje się około 20 gatunków floksów.
Wszystkie kwitną długo i obficie. Różnią się pomiędzy sobą głównie kolorem kwiatów i terminem kwitnienia. Są łatwe w uprawie i mrozoodporne (jedynie te o zimozielonych liściach podczas szczególnie mroźnych i bezśnieżnych zim mogą nieco ucierpieć).
Floksem bez którego trudno wyobrazić sobie wiejski ogródek jest płomyk wiechowaty. To roślina uprawiana w ogrodach już do 1730 roku. Dorasta do 80-120 cm (choć niektóre, zwłaszcza stare odmiany nawet do 2 metrów). Pędy mają sztywne i mocno rozgałęzione w części wierzchołkowej.
Kwiaty zebrane są w gęste mocno rozgałęzione baldachogrona. Kwitną w drugiej połowie lata i wczesną jesienią. Kwiaty przyjemnie pachną.
Floksy wiechowate mają szeroką paletę barw – od czystej bieli przez oranże, po wszelkie odcienie różu, fioletu i lila. Wiele odmian ma pięknie wyglądające oczko w środku. Pojawiły się także odmiany o kwiatach pełnych np. 'Tiara’. Niektóre odmiany mają interesujące liście w kolorze purpury lub kremowoobrzeżone.
Aby przedłużyć kwitnienie floksów, wystarczy ściąć przekwitłe kwiatostany wraz ze znajdującymi się poniżej 2-3 liśćmi. Wkrótce roślina wypuści nowe pędy i ponownie zakwitnie.
Floks wiechowaty lubi gleby z dużą domieszką torfu oraz ściółkowanie kompostem. Lubi słońce (ale nie palące), półcień, stosunkowo dobrze znosi okresy suszy.
Dodaj komentarz