Miesiąc: luty 2014

Robinia akacjowa (Robinia pseudoacacia) syn grochodrzew, biała akacja – kolejna propozycja do uprawy pojemnikowej

Robinia akacjowa 'Frisia'

Robinia akacjowa 'Frisia’

Akacja to dość popularne niewybredne drzewo osiągające wysokość do 25 m. Kwiaty białe, miododajne z żółtą plamką na żagielku, silnie pachną. Zebrane są w gęste grona dł. 10-20 cm. Można je jeść np. smażone w cieście naleśnikowym – są przepyszne.

Do uprawy pojemnikowej doskonale nadaje się odm. 'Frisia’. Ma ona powolny wzrost, a liście w pięknym jasnożółtym kolorze. W gruncie może dorastać nawet do 9 m, ale w pojemnikach ma nie więcej niż 2 m. Doskonale znosi cięcie. Złotą plamę, którą tworzy widać z daleka. Rozśwoetla nudne przestrzenie. W ciągu lata liście nieco zielenieją, ale i tak nadal pozostają jasne.

Kwiaty ma nieliczne i nie rzucające się w oczy. Jest odporna na mrozy. Można 2 pojemniki z tą odmianą ustawić po obu stronach wejścia do domu. Gorące polecamy tą doskonałą odmianę.

Ketmia bagienna (Hibiscus moscheutos) – bylina o przepięknych kwiatach

Rodzaj ketmia (Hibiscus) pochodzi z rodziny ślazowatych (Malvaceae). Należy do niego ponad 200 gatunków krzewów i bylin. W Polsce uprawia się:

  1. Ketmię syryjską (H. syriacus) jako krzew w ogrodzie.
  2. Ketmię, hibiscus zwany różą chinską (H. rosa sinensis) jako roślinę pokojową bądź tarasową zimującą w temp. powyżej 0 st. C
  3. Ketmię bagienną (H. moscheutos) jako bylinę, którą chcemy Państwu przybliżyć
Ketmia syryjska

Ketmia syryjska

Ten gatunek pochodzi ze wschodnich rejonów USA. Rośnie na obszarach wigotnych. Lubi słońce, w ojczyźnie osiąga wysokość nawet 2 m, w Polsce do 80 cm. Różowe kwiaty pięciopłatkowe mają średnicę do 18 cm. W uprawie są też odmiany białe, czerwone, dwubarwne, z oczkiem. W wyniku krzyżowania różnych gatunków uzyskano szereg mieszańców o bardzo dużej sile wzrostu, o przepięknych bardzo dużych kwiatach również o ciemnych liściach. W Polsce na rynku pojawiły się w 2006 roku. Od tej pory każdego sezonu ukazują się nowe zaskakujące odmiany. Osiągają wys 100-150 cm . Bardzo dobrze się krzewią. Ogromne talerzykowe kwiaty mogą mieć różne odcienie czerwieni różu lawendowe białe z oczkiem lub bez. Kwiat żyje praktycznie tylko 1 dzień (podobnie jak u liliowców), ale na pędzie jest wiele pączków i kwitnienie przeciąga się na wiele tygodni.

Gatunek i jego odmiany można rozmnażać z nasion. Natomiast bardziej okazałe mieszańce heterozyjne rozmnażane są przez sadzonki. W warunkach polskich ketmia bagienna zimuje pod solidnym okryciem np. z kory, trocin, torfu i dodatkowo śniegu. UWAGA! – na wiosnę wychodzi dość późno bo dopiero w maju. Można ją też wykopać i zimować w pomieszczeniu. Te ketmie są doskonałymi roślinami pojemnikowymi. Niższe odmiany sadzimy do donic 5-7 litrów, a wyższe do 15-20 l. Nasze egzemplarze zimują w ogrzewanym garażu.

Spośród wielu odmian trudno wymienić te najpiękniejsze bo wszystkie są śliczne. Nam najbardziej przypadła do gustu:

 

Hibiskus Cranberry Crush

Hibiskus Cranberry Crush

Hibiskus Summer Storm

Hibiskus Summer Storm

Hibiskus Jazzberry Jam

Hibiskus Jazzberry Jam

  1. Cranberry Crush – ma ciemnoczerwone niemal bordowe kwiaty średnicy około 20 cm. To odmiana kompaktowa o wys ok. 80 cm, natomiast szeroka na 130-140 cm. Tworzy kwiaty wzdłuż całej łodygi a nie tylko na końcach pędów. Podobnie ma też np. Berrylicious o kwiatach lawendowych z czerwonotruskawkowym oczkiem
  2. Summer Storm – kwiat różowy z ciemnymi bordowymi żyłkami, osiąga wys około 150 cm a liście ma zielonobordowe.
  3. Jazzberry Jam – ciemnoróżowe pofalowane kwiaty, osiągające średnicę nawet 25 cm!

Ketmia bagienna staje się coraz popularniejsza. Ukazują się corocznie coraz piękniejsze odmiany – niektóre mają kwiaty nawet do 30 cm średnicy i o coraz większej mrozoodporności.

Byliny powtarzające kwitnienie po przycięciu

Większość bylin zakwita raz w sezonie. Są jednak takie, które po przycięciu zakwitają ponownie. Dokonujemy tej czynności zaraz po kwitnieniu około 10 cm od ziemi. Dzięki temu wyrastają nowe pędy, które ponownie zakwitną w środku lata lub na początku jesieni. Również ścinając pędy kwiatostanowe do wazonu ne należy tego robić zbyt nisko. Tak możemy na przykład postąpić z:

szałwia

szałwia

łubin

łubin

kocimiętka

kocimiętka

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  1. ostróżką (Delphinium)
  2. szałwią omszoną (Salvia nemorosa)
  3. kocimiętką (Nepeta x fassenii)
  4. łubinem (Lupinus polyphyllus)
  5. dzwonkami (Campanula) – np. karpacki, który ścięty prawie nad ziemią może w krótkim czasie odrosnąć i powtórnie zakwitnąć

Ścinanie przekwitłych kwiatów jest korzystne również dla tych bylin, które nie zamierzają zakwitnąć powtórnie. Wiązanie dojrzewanie nasion jest dla rośliny dużym wysiłkiem. Jeśli nie będą tego robić zużyją zapasy pokarmowe dla wzmocnienia i w konsekwencji lepszego przezimowania i startu w nowym sezonie. Suche pędy kwiatostanowe ścinamy tuż nad ziemią, a zielone nad pierwszymi od góry liśćmi.

Byliny o długich pasiastych szpiczastych liściach

Języcznik

Języcznik

Planując rabatę trzeba brać pod uwagę nie tylko rośliny wybitnie ozdobne z kwiatów ale też te o dekoracyjnych liściach.  Mogą one mieć przeróżne kształty i fakturę. Pragniemy zwrócić Państwu uwagę na długie szpiczaste liście, które tworzą ciekawe kontrasty z liśćmi o przeciętnej budowie np. żurawek, bodziszków, miodunek itp. Oto niektóre byliny o szpiczastych lancetowatych liściach:

  1. niektóre funkie
  2. języcznik (paproć)
  3. konwalia
  4. kosaciec
  5. trytoma
  6. liliowiec
  7. miecznica
  8. belamkanda
  9. juka
liliowce

liliowce

miecznica

miecznica

trytoma

trytoma

Posadzone wśród innych rozluźniają całą kompozycję przykuwają oko. Do rarytasów należą te wyżej wymienione o liściach w kolorowe paski. Oto niektóre z nich:

  1. Kosaciec blady 'Variegata’ (Iris pallida) – liście mieczowate z niebieskawym nalotem w szerokie żółtobiałe pasy. Kwiaty o średnicy ok. 10 cm bladoniebieskie ukazują się w maju. Lubi słońce, mzoroodporny.
  2. Kosaciec gładki 'Variegata’ (Iris laevigata) – kwiaty niebieskie z odcieniem fioletu, pasy efektowne mlecznobiałe. Wys 50-70 cm, znakomity do nasadzeń przy oczku wodnym
  3. Kosaciec żółty 'Variegata’ (Iris pseudacorus) – wys 70-100 cm , kwiaty żółte, pasy jaskrawożółte w czasie wyrastania, później zielenieją
  4. Kosaciec mieczolistny 'Variegata’ (Iris ensata syn. kaempferi) – wys 80-100 cm, czasem niesłusznie zwany irysem japońskim, ma wiele kolorów kwiatów, czasem nawet półpełne i dwubarwne. Liście białozielone.
  5. Konwalia pasiasta 'Striata’ (Convalaria majalis) – kwiaty białe, paski na liściach w kolorze żółtym.
  6. Liliowiec 'Kwanso Variegata’ (Hemerocalis fulva) – liście są biało paskowane a dodatkowo pełne pomarańczowe kwiaty. Łatwy w uprawie.
  7. Miecznica (Sisyrynchium striatum) – wys 50-60 cm, wyglądem liści i pokrojem przypomina irysa ale kwiaty ma zupełnie inne kremowożółte drobniejsze gęsto osadzone na sztywnej łodydze.
  8. Funkia (Hosta) – wiele odmian ma szablaste liście np.
    –  Stilletto – odmiana niska, liście bardzo wąskie, zielone z szerokim prawie białym brzegiem. Kwiaty niewielkie niebieskofioletowe.
    – Regal Splendor – wysoka. Wys. 75 cm szer. 140 cm. Liść lekko falowany szaroniebieski z kremowożółtym brzegiem.
  9. Juka (Yucca)
    – ’Colour Guard’ – liście białe z zielonym brzegiem. Kwiaty kremowobiałe wys 50 cm szer 60 cm. Wysokość kwiatnących roślin 120 cm
    – ’Bright Edge’ – liść zielony z kremowobiałym brzegiem. Pęd kwiatowy do wys. 2 metrów
    –  ’Golden Sword’ – wys do 75 cm (z pędem kwiatowym do 1,5 – 2 m) liście złote z zielonym brzegiem.

Częściej można spotkać pasiaste trawy, ale to już materiał na inny artykuł.

Kosaćce (Irysy) bródkowe (I. x barbata I. germanica I. hybrida) – ogrodowa arystokracja

To najczęściej uprawiane irysy. Wyhodowano je krzyżując szereg gatunków i nadając ogólną nazwę Iris x barbata – kosaciec bródkowy. Charakteryzują się m in. tym, że ich pokrój jest raczej masywny, a kwiaty niezwykle subtelne i malownicze. Koronę kwiatu stanowią 3 płatki górne natomiast tzw. zwany okwiat trzy płatki dolne. Nazwa 'bródkowy’ wzięła się od charakterystycznej bródki z drobnych kolorowych włosków osadzonych na środku każdego dolnego płatka. Ich zadaniem jest wabienie owadów.  Biorąc pod uwagę siłę wzrostu podzielono te irysy na 3 podstawowe grupy:

  1. kosaćce karłowe – osiągające wys. 10-40 cm, kwitną już w kwietniu do połowy maja
  2. kosaćce pośrednie – wys. 40-70 cm, kwitną w maju
  3. kosaćce wysokie – wys pow. 70 cm, kwitną od połowy maja do czerwca

 

 

 

 

 

 

 

 

W ostatnich latach niezwykłą popularnością cieszą się mieszańce amerykańskie, których kwiaty są bardzo duże i we wszystkich prawie kolorach, odcieniach i ich kombinacjach. Pędy kwiatostanowe mają mocne sztywne wys do 1 m. Ich kwitnienie przypada na koniec maja i początek czerwca. Irysy bródkowe lubią suchą żyzną przepuszczalną glebę (najlepiej jeśli zawiera próchnicę, glinę i piasek) i koniecznie słoneczne stanowisko. Kłącza bardzo źle znoszą gleby ciężkie nieprzepuszczalne podmokłe gdyż wtedy łatwo zagniwają. Sadzi się je płytko na głębokość 2-3 cm. Na 1 miejscu mogą pozostać 3-4 lata. Po tym czasie zaczynają się starzeć co objawia się tym, że część środkowa kępy słabnie ogałaca się lub zamiera. Trzeba je wówczas odmłodzić i przy okazji rozmnożyć. Karpę wykopuje się w VII-VIII. Zewnętrzne kłącza sadzi się a środkowe niszczy.

Z czym komponować irysy bródkowe? Tworzą one kępę szablastych liści i szlachetne kwiaty. Ładnie wyglądają posadzone z roślinami o kontrastowych liściach i kwiatach. Mogą to być łubiny, przywrotnik ostroklapowy, bodziszki, gipsówka, czyściec wełnisty, dziewanna. Proponowane kompozycje doskonale urozmaicają zarówno przydomowe rabaty jak i nasadzenia w większych ogrodach.

 

Bożykwiat Meada (Dodethaceon meadia) – Niebanalna zamorska bylinowa piękność

Urocze kwiaty bożykwiatu

Urocze kwiaty bożykwiatu

Ten uroczy i pięknie nazywający się kwiat pochodzi ze wschodnich wybrzeży Ameryki Północnej. Wydłużone jajowate lub zwężone liście długości do 20 cm tworzą zgrabną kępę. Kwiaty nieduże o charakterystycznie wywiniętych płatkach zebrane po 10-20 w baldaszkowate kwiatostany na sztywnych łodygach 30-50 cm długości. Z wyglądu podobne są do miniaturowych cyklamenów stąd zwany też jest gruntowym cyklamenem. Mogą mieć kolor jasny lub ciemnoróżowy.

Odmiana 'Album’ ma kwiaty białe a 'Splendidum’ karminowe. Kwitnie w V-VI, lubi miejsca półcieniste, mrozoodporność bez zastrzeżeń. Po przekwitnięciu roślina zanika dlatego dobrze sadzić go w towarzystwie bylin, które w lecie wypełnią puste miejsce np. niskie paprocie, trawy, hosty, epimedium, brunnery, żurawki czy tiarelle. Doskonale wygląda posadzony na częściowo zacienionym skalniaku gdzie będzie ładnie wyeksponowany.

 

 

Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén